Թումանյանական բառարան

Շունն ու կատուն

Ճոն – մորթուց, կաշվից հագուստ կարող
որդիանց որդի – որտեղից որտեղ
ճանկել – թռցնել, ձեռք գցել
ձմեռնամուտ – աշնան վերջը, ձմռան սկիզբը
կուշտը – մոտ
քուրք – մուշտակ
կուճի –  գլուխ
հրես – ահա, հիմա
մուշտարի – հաճախորդ
վախտին – ժամանակին
ցրցամ տալ – ջուր ցանել, որ փափկի
դիպան իրար – կռվեցին, վիճեցին
դիվանբաշի – դատավոր
կոտրն ընկնել – աղքատանալ, սնանկանալ
մթամ – իբր

Անխելք մարդը
ապսպրել-պատվիրել
ավար-կողոպուտ
մտիկ անել-Նայել

թախանձել-խնդրել

խոսող ձուկը

շալակատարբեռնակիր
տարակուսել-կասկածել
թախանձել-խնդրել
թամքել-բեռնել

լեզու կապել-լռել
Պխրա-եղնիկ
Աշխարհով մինլինել-ուրախանալ
կաղ-հաշմանդամ
շվաք-ստվեր

Իմ ընկեր Նեսոն   

Փուչ-դատարկություն

Ծիկրակել-թաքուն նայել
առհասարակ-ընդհանրապես
մշված կոշիկ և շոր
Բաշխել-բաժանել

Ալխալուղ-վերնաշապիկ
պնդել-աստատել


Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *